დემოკრატიული სახელმწიფოს პრეზიდენტი, პირველ რიგში, სახელმწიფო მოხელეა. ეს არის ის, ვინც მოქმედებს, როგორც სამართლებრივი ურთიერთობების განსაკუთრებული სუბიექტი, რომელსაც აქვს უფლებამოსილებები და არის ხელისუფლების წარმომადგენელი. შედეგად, ეს სტატუსი გულისხმობს სპეციალური მოვალეობების შესრულებას, აგრეთვე გარკვეული შეზღუდვების დაწესებას, მაგალითად, საჩუქრის მიღების აკრძალვას.
პრეზიდენტის საქმიანობა რეგულირდება სახელმწიფოში არსებული კანონმდებლობით და ხშირად საკანონმდებლო აქტები ავსებენ ერთმანეთს, განსაზღვრავს სახელმწიფოს მეთაურის სტატუსს, მისი უფლებამოსილების ფარგლებს, მოვალეობებს, აკრძალვებს და ა.შ., რაც გულისხმობს, რომ პრეზიდენტი ასევე საჯარო მოსამსახურე, ის სახელმძღვანელო პრინციპია და მაგალითია სახელმწიფო მოხელის ქცევისა ყველასათვის.
აკრძალვები საჯარო მოსამსახურეებისთვის
ქვეყნის მეთაური, ნორმატიული აქტებისა და ობიექტური ლოგიკის თანახმად, უნდა იყოს ქცევის სტანდარტი, ზუსტი უნდა იყოს მისი და მისი ქვეშევრდომების მიმართ, თავიდან აიცილოს საეჭვო სიტუაციები და ურთიერთობები ან თანამდებობის პირის რეპუტაციის შელახვა, არ უნდა დაუშვას მცირედი მინიშნება კორუფციის.
დადგენილი ძალიან ბევრი შეზღუდვები მიზნად ისახავს კერძო და სახელმწიფო ინტერესებს შორის კონფლიქტის თავიდან აცილებას და, შესაბამისად, აკრძალულია ნებისმიერი სახის საჩუქრები და პატივისცემა პრეზიდენტის, ისევე როგორც ყველა სხვა სახელმწიფო მოღვაწისათვის. კანონმდებელი მიდის ლოგიკიდან, რომ მცირედი წახალისებაც კი შეიძლება გახდეს დისკუსიის, კორუფციული კომპონენტის გაჩენის მიზეზი და ასევე გახდეს მოსყიდვისა და პროტექციონიზმის დასაწყისი.
ადამიანის უფლებების პატივისცემა, მათი დაცვა და აღიარება - ეს არის პრეზიდენტის პროფესიული საქმიანობის არსი.
გამონაკლისები
ამასთან, ამ ხისტი წესის გამონაკლისები არსებობს. კერძოდ, ეს ეხება ოფიციალურ საჩუქრებს.
ოფიციალური არის საჩუქარი, რომელიც უცხო სახელმწიფოს სახელით გადაეცემა სხვა სახელმწიფოს ან მის ხელმძღვანელს, წარმომადგენელს. ასეთი საჩუქრები მოცემულია "ოქმის მიხედვით", ე.ი. ექვემდებარება გარკვეულ ცერემონიას, ექვემდებარება ინვენტარიზაციას და კრედიტირება მიმღები სახელმწიფოს ხაზინას. ამ შემთხვევაში მოქმედებს კიდევ ერთი წესი: საჩუქრები ხდება სახელმწიფო და არა სახელმწიფოს მეთაურის პირადი საკუთრება. თუ პრეზიდენტი ტოვებს თანამდებობას, საჩუქარი სახელმწიფოს განკარგულებაში რჩება.
პრაქტიკაში არსებობს კიდევ ერთი გამონაკლისი, რომელიც, რა თქმა უნდა, სადავოა. ქვეყნების პრეზიდენტები იღებენ საჩუქრებს დაბადების დღეებსა თუ იუბილეებზე. დაუწერელი წესის თანახმად, სახელმწიფოს მეთაურს შეუძლია მიიღოს სიმბოლური საჩუქარი და საჩუქარი, რომელიც მხოლოდ პირადი მოხმარების საგანია, ხოლო მისი ფასი არ უნდა იყოს ზედმეტად მაღალი.
ხშირად ასეთი საჩუქრები წინასწარ შეთანხმებულია პრეზიდენტის აპარატის უფროსთან და წინასწარ არის ცნობილი.
მაგალითად, ვლადიმერ პუტინისთვის ამურის ვეფხვის ბელი სიმბოლურ საჩუქრად ითვლება.
