სადღესასწაულო ინდუსტრიის არნახული მასშტაბის ფონზე, კატასტროფულად იზრდება ფენომენი, სახელწოდებით "უნდობლობა". სიხარულის ნაკლებობა. ეს შინაგანი ფსიქიკური პრობლემების ნათელი მაჩვენებელია. Რატომ ხდება ეს? ჩვენ დარწმუნებულნი ვართ, რომ დღესასწაული მარტივად მიღწევადია. შეუკვეთა - იყიდა - მიიღე! თქვენ ნამდვილად შეგიძლიათ მიიღოთ გართობა, გაექცეთ აურზაურს და ცხოვრებას. მაგრამ სიხარული არ არის. ეს არის განსაკუთრებული მსუბუქი, საოცარი გონება და არ არსებობს მაღაზია, სადაც მისი შეძენა შეგიძლიათ.
ერთმა მდიდარმა ზრდასრულმა მამაკაცმა ისაუბრა თავისი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვან ახალ წელზე.”ეს იყო ჯარში, ფული, საკვები. მე და ჩემმა მეგობარმა ძლივს ვიპოვნეთ საჭმლის მომზადება. იგი გახდა კერძი, საჭმელი და სასმელი. მაგრამ იმდენი სიხარული და გულწრფელი საუბარი, თავისუფლებისა და ბედნიერების განცდა არასდროს მქონია, როგორც იმ ღამეს.” დღესასწაული არის ხალხის ერთმანეთთან გაცნობა და არა ადამიანთა ჯგუფში ყველას საკუთარი თავის აღტაცება. ადამიანები იზიარებენ თავიანთ სიხარულს, სულის სიმრავლეს, ბედნიერებას ან მოვლენას. ეს გადაეცემა მოწვეულ სტუმრებს და ავსებს მათ. თუ გასაზიარებელი აღარაფერია, სტუმრები, როგორც წესი, არაფერი ტოვებენ, უარესიც კი განადგურებული.
სამუშაო დღეების გარეშე - არდადეგები. თუ ყოველდღე მიირთმევთ ნამცხვარს, ჭკვიანურად ჩაიცვით, საკუთარ თავს ნება დართეთ, რაც გინდათ, მაშინ რით განსხვავდება დღესასწაული ჩვეულებრივი დღისგან? დღესასწაული ერთგვარი ეტაპია, თვისება, რომელიც აჯამებს ცხოვრების შემდეგ სეგმენტს. დღესასწაული უნდა მიიღოთ, ადამიანი უნდა მიაღწიოს მას, შრომისა და თვითშეზღუდვის გარეშე - ამის გაკეთება შეუძლებელია. ზოგისთვის ეს განცხადებები შეიძლება მიმზიდველად არ გამოიყურებოდეს. მაგრამ შემდეგ სხვაგვარად როგორ შეგიძლიათ განიცადოთ ეს? დღეს ყველაზე ცუდი ისაა ბავშვებისთვის, რომლებსაც აქვთ ყველაფერი და უხვად. მათ უბრალოდ აღარაფერი აქვთ მოსაპოვებლად. ასე რომ, მშობლებს კიდევ რაღაც მოუფიქრებიათ ბავშვის გასაოცრად.
თითოეული ჩვენგანის სულს სიხარულისკენ მოუწოდებს, მაგრამ რატომღაც სულ უფრო ხშირად ვარჩევთ მის სუროგატებს და ვცდილობთ დღესასწაულისკენ, რის შემდეგაც დიდხანს გონს მოვედით და ფიზიკურად გამოჯანმრთელდებით. იქნებ მაშინ არ უნდა უწოდო მას დღესასწაული? დღესასწაულის მოლოდინში, ჩვეულებრივ, საჩუქრებს ველოდებით. ადრე არსებობდა ანდაზა:”თუ საჩუქრები გიყვარს - სიყვარული და საჩუქრები” კარგი იქნება, თუ სტუმრები ხელცარიელი არ დაგვტოვებენ. შემდეგ დღესასწაულის ნატეხი და ჩვენი სული ჩვენი მეგობრების სახლში მოვა. როდესაც სხვებს საჩუქრებს აჩუქებ, სიხარულის არაჩვეულებრივ განცდას განიცდი, ეს უფრო მეტია, ვიდრე ის, რაც წარმოიქმნება, როდესაც ისინი მათ გვაჩუქებენ. და ამის სწავლა შეიძლება! ჯერ საკუთარი თავის ძალდატანება მოგვიწევს და შემდეგ ჩვენ თვითონ გვსურს განვიცადოთ ეს განცდა ისევ და ისევ.
ითვლება, რომ ადამიანები, რომლებმაც არ იციან დასვენება და გათიშვა სამუშაოდან, არ იციან, როგორ უნდა დანებდნენ სამუშაოს და მიაღწიონ კარგ შედეგებს მასში. ჩვენს ოჯახში იყო გრძელი პერიოდი, როდესაც იმდენი მოვლენა და საქციელი იყო, რომ მხოლოდ მათი ფაქტის თქმის დრო გვქონდა. მხოლოდ ამის შემდეგ მივხვდი, რამდენადაც მოვიპარეთ თავი სიხარულით, იმის გაგებით, თუ რა ხდებოდა, გაჩერებებში საკუთარი თავის შევსების შესაძლებლობა. უკეთესია დღესასწაულის აღნიშვნა სულით ახლო და ძვირფასი ადამიანების წრეში. განსაკუთრებით თუ ჩვენში სიცარიელე ან აშლილობა გვაქვს. ამ ადამიანებს საშუალება ექნებათ ჩვენი სითბოთი გაგვათბონ თავიანთი სიყვარულით და ჩვენში ძალა ჩაისუნთქონ. სად შეგიძლიათ იპოვოთ სიხარულის მიზეზი? თქვენს ცისფერ ცაზე, რომ თქვენ ჯერ კიდევ ცოცხალი ხართ, არ ხართ ავადმყოფი, გაქვთ ხელები და ფეხები, ადამიანები, რომლებიც ზრუნავენ თქვენზე და ვისაც სჭირდებათ … სინამდვილეში იმდენი მიზეზია, რომ თქვენ გრცხვენიათ, რომ ჩვენ წყვეტენ მათ დანახვასა და დაფასებას.
ყველას ვუსურვებ იმდენ სიხარულს, რომ საკმარისი იყოს არა მხოლოდ ჩვენთვის, არამედ გარშემო მყოფი ყველა ადამიანისთვის!
გილოცავთ ახალ 2017 წელს!
